Dag 18 - Uitgeverfd en nu dan maar winkelen

Lekker geslapen in ons berghutje, leuk maar weinig comfort, moet ook kunnen tijdens onze trip door dit grote en veelzijdige land. Onder andere was het internet ook aangepast aan een oud hutje, we hadden nl internet van de eerste generatie maw. Hele slechte verbinding en als het er dan was, was het vreselijk langzaam. Het vaste ritueel even aangehouden en dat is kijken of onze vrienden nog wat te zeggen hebben of er leuke berichten zijn op FB voor zover het dus mogelijk was. De vorige dag was het een beetje druilerig bij de Painted Hills en we hadden gelezen dat bij een goede zonsondergang de kleuren het mooiste zijn. Ja en dan moet je met een hobby fotograaf samen leven, dan heb je het zwaar, want deze jongen moest weer terug rijden naar de Hills want het zou zo maar kunnen zijn dat de kleuren bij de ochtendzon misschien ook wel eens mooi konden zijn. 

Wie gaat er nu vroeg zijn bed uit om naar bergen te kijken, ja wij dus. Dus onze gezamelijke linnen kast ingeladen, camera’s in de aanslag en hoppa, Hills here we come again. Toen ik de deur van ons hutje open deed, keek ik recht tegen een paar vrolijke bekkies aan. Een familie Elks vond het nodig om vlak voor onze deur het gras te gaan staan maaien. Het duurde niet lang deze confrontatie want raad eens wie was er meest bang van ons 4en, en raad eens wie er het beste in de bergen kan hoppelen en springen en dus weg rennen. 

De zon was ruim aanwezig en liet haar stralen op ons neervallen. Een beetje bewolking maar dat mocht geen betekenis hebben. Zo reden we ieder met zijn/haar eigen moed de bergen in. John vrolijk zoals altijd in de ochtend, terwijl de medepassagier iets minder aanspreekbaar was. Aangekomen op de plaats des ..heil werden we vreselijk verrast……. de zon hield op te bestaan, zo dat was dan weer 20 kilometer voor niets opgevreten. Jawel, ik ben het John nog steeds hoor, daarom juist he. Die rotzon wist dat ook :). Maar goed ondanks dat was er toch wel een verschil te ontdekken en we waren niet alleen, bleek even later. Schijnbaar zijn die bergies toch anders s’ochtends. OK we hadden weer wat opnamen en nu dus 100 km naar de winkels in Bend. 

Maar de koffie riep ons ok wel toe dus dat werd eerst een starbuckje. Enngezien ons slechte internet konden we mooi van de WIFI van Starbuck gebruik maken om wat foto’s te uploaden. Een natuurlijk kun je dan mooi gelijk op internet de omgeving verkennen. Na overleg vonden we het eigenlijk toch wel zonde om alleen maar te winkelen vandaag dus werd er door Ania na enig spitten toch wel weer een bijzonderheid gevonden. 

Er bleek in de buurt van het plaatsje Bend een rotswand te bestaan die heel geschikt was voor beginnend en getrainde bergklimmers. Daar aangekomen moesten we in een automaat een kaartje kopen en dan mochten we parkeren en de trails gaan lopen om dichter bij de berg te kunnen komen. Ach we rijden alleen maar even de parkeerplaats op en blijven hier niet lang, dus we hebben geen kaartje gekocht. Inderdaad er waren heel wat mensen die zich zelf wilden meten met de duivelse dood. Er werd zowel horizontaal over touwen gelopen die over een ravijn van toch zeker 200 meter hoog was gespannen evenals dat er langs de wanden als kevers omhoog gekropen werd. 

Er was een meid op de horizontale touwen bezig maar helaas die is 2 keer eraf gevallen. Nee lezers die zat vast aan een valtouw alleen moest ze telkens omhoog klimmen. Mijn petje af hoor het is best hoog zeg maar en dan over zo’ dun touwtje. Ania de nodige foto’s en ik de video weer gemaakt. Volgende parkeerplaats gereden die een 100 mter verder lag en vandaar weer een paar shots gemaakt. Hier werd een automaat gerepareerd, pfft en dat terwijl ik net wilde betalen haha. Wij de Amerikaanse economie weer ten gronde gebracht door niets te betalen. 

Sisters, wat een mooie naam voor een schitterend oud gerenoveerd cowboystadje. De auto weer geparkeerd en eerste even een maaltijd genuttigd in een eveneens gerenoveerd retaurant. Tijdens het afrekenen kwam de serveerster heel dicht bij mij staan en fluisterde wat in mijn oor. Ik wilde hierop reageren maar voordat ik de kans kreeg was ze al weer verdwenen. Ania werd nieuwsgierig, is ze normaal nooit, gemeen als ik op dat moment was hield ik mooi mijn mond, dus dat was een reaktie van, “dan zeg ej toch lekker niks”. Als je elkaar een tijdje kent weet je dat dit het moment is om het dan maar te vertellen. Ach het was niks bijzonders joh, Ze fluisterde mijn dat ze in Europa mooie vrouwen maken en ik weet echt niet wat ze bedoelde. Geen reaktie hahaha. 

We liepen nog wat rond, waarbij weer de nodige winketjes aan gedaan werden. Ania liep een winkel in waar allerlei versierselen voor de tuin verkocht werden. “Helo,sir”, ik keek om en zag een koddig en vrolijk wat gezette kleine man met een zonnebril op en een getint uiterlijk achter mij. Hij sprak mij aan met de woorden, “is your wife inside?, wel take a seat, because when a women goes into a shop its better to sit on a chair”. Lol, alsof ik dat nog niet weet. Ania’s 2e hobby is shopping. We maakten weer een praatje en zoals een goed Amerikaan betaamt wist ik binnen 5 minuten zijn hele sociale gezinsleven. Hij had een vrouw in Duitsland getrouwd en daar 2 kinderen van, was gescheiden en zijn ex woonde net als hij nu in Fresno California. Ook had hij in het leger gediend in Duitsland samen met zijn broer, die inmiddels er ook bij was komen staan. 

Ze waren beide van Portugese ouders maar wel in Amerika geboren. Zo dat was mooi meegenomen die kennis haha. Nu was het mijn beurt en ik stelde mij ook erg open. Ik ben John en ben Nederlander. Zo dat was het dan weer nu weten ze ook wie ik ben. We hebben ons vehicle weer gestart en op pad naar Bend. De omgeving van Bend kwam erg overeen met het landschap van Texas. Veel vrijstaande ranches en redelijk plat terrein. Ingeboekt en op naar het winkelcentrum, Bend is een grote stad en heeft meerdere winkelcentra, we hebben er 2 gehad die eigenlijk wel een beetje tegenvalt. ach Ania niet getreurd we komen nog in Portland en daar zijn dan weer de outlets te vinden. Een heerlijke maaltijd gegeten en nu op ons gemak op de kamer weer de blog geschreven. Morgen naar een kratermeer.

Slaap lekker en tot morgen.