Dag 8 en 9 - Rondtoeren op Vancouver Island

6 september 2015 - Victoria, Canada

En dan ineens is er een dag dat je inspiratie is verdwenen. Vandaag zijn we rond het eiland gereden met afwisselende surroundings. Het ene moment rotsachtig en bergachtig om dan over te gaan in een bosachtige omgeving en op sommige plaatsen een zogenaamde scenic view. Al met al een redelijk mooie tour van pak weg 300 km waarbij we diverse dorpen hebben aangedaan. Onderweg nog even een praatje gemaakt met een motorrijder waarbij de tekst op zijn helm mij opviel: “ loud pipes, save lives”. En in feite is dat best een waarheid. Een motor is best snel en als je niet gehoord wordt kan het soms een verrassing zijn voor de automobilist. Maar ook in Amerika ligt het customgebruik aan banden. Maw. Als een uitlaat flink ploft en de agent wil streng zijn, dan kan ook een proces verbaal volgen en dat geldt voor meerdere zaken die aan de motor zijn verbonden. Maar de tolerantie is groot dus wordt de indruk gewekt dat er veel kan.

Vancouver Island 7 september 2015.

Wow wat een luxe, uitslapen!!! Nou, echt niet. Nee, Ania had iets leuks verzonnen. We gaan terug naar de avond hiervoor. Ik, John dus, klagen. “Heb jij ook zo slecht internet”? Antwoord: “Nee, valt wel mee, mijn telefoon gaat goed en ja, op ipad is wel minder”. John, weer verder met spelen op zijn lappie met een gezicht van een kind die gedurende enige tijd zijn zin niet krijgt. Ania ligt dichter bij de deur dan John. Dus John dacht kom ik ga ook daar liggen met lappie op schoot. Dus stukkie opzij en John op Ania dur bedje gekropen. “He, krijg nou tie…., hier lukt het wel dus”. “Zal ik even bellen”, zei Ania. “mmm, prima, als je dat wilt doen.

Na enig gebrabbel, waarbij ik uit de woorden van Ania kan opmaken dat de andere kant weer heel onderdanig haar verontschuldigingen aanbood en er wat aan gedaan zou worden maar niet meer vanavond. “Ik zal even overleg plegen”, hoorde ik Ania tegen de stem aan de andere kant van de lijn zeggen. “Heb jij zin om een gratis ontbijtje te krijgen morgen”. Heel naief als ik was zei ik dus ja hoor, dat is goed. “Ok, dan moeten we uiterlijk om 09:15 aanwezig zijn in een ander hotel”. Even voor diegenen die het nog niet door hebben. Wij hadden dus nu een hotel waar geen ontijt bij zat, maar doordat Ania klaagde kregen wij per direkt zowaar een ontbijt aangeboden. Dat was wel gaaf en ondertussen had ik weer internet. Het werd best wel weer laat voor ik ging slapen……

Zo dat was dus de story van gisteravond. En tja dan wordt ik nu dus gestraft voor mijn enthousiasme. Want we moesten vroeg naar een ander hotel toe. Maar ach dat had ook wel weer wat. Een mooi hotel aan de buitekant en de entourage was wel goed onderhouden en verzorgd. Maar het was er ook steen stervens druk. Dus dat werd in de rij voor het broodrooster, eieren, koffie en de rest wat nodig is om een stevige hap te hebben om de dag weer door te komen. Als je veel mensen om je heen hebt zie je ook veel gebeuren. Een qua uiterlijk spaanse moeder met haar 2 dochters zaten een beetje te ginnegappen om anderen die in de rij stonden, ja dat viel mij op, maar ze zagen het niet aan mij.

Een oudere man kwam naast mij staan en vroeg of de plaats tegenover mij vrij was. Daar hij 2 nadelen had, hij was Amerikaans en hij was doof, begreep hij mij niet toen ik nee schudde. Toen hij wilde gaan zitten gaf ik hem iets duidelijker aan dat hij dan op de schoot van Ania moest gaan zitten. Hier bedankte hij voor zonder te weten wie Ania was, want die stond nog in de toastenrij. De ontbijtverzorgster had een commando-opleiding genoten. “Good morning folkes” - schreeuwde zij over alle koppen heen - “If you just want to drink coffee pls go to the lobby, because there are more people for the breakfast and all the tables were full”. Al streng kijkend taaide ze af naar achteren. Ik had mijn 2 toasten inmiddels en pakte een ei voor beleg. Koffie erbij en smullen. Mijn 2e toast moest ook nog naar binnen dus ik dacht, “ kom nog een eitje”, jawel die waren inmiddels……juist ja ..OP. Zou de strengheid nog nieuwe pakken,? ik dorst er niet om te vragen. Voor hetzelfde geldt veranderd ze je in een kikker. Dan maar jam, ach was ook lekker. Lekker alles naar binnen gewerkt en jawel daar kwamen de eieren. Ach je kan niet alles hebben in je leven.

Het was toch een relaxdagje ? Winkelcentrum in, lichte snack in de foodcorner en toen naar het festival in het centrum. Gezellig druk aan de haven en dus rond gewandeld. Weer even wat gedronken op terras van een restaurant en toen de auto in. Terwijl we naar de auto liepen zag Ania een Pools restaurantje, ach ja en dan komt toch dat sjovinisme naar boven.

Jawel Stan we gingen weer site seeing doen per auto lol. Daar hadden we bepaaldelijk geen spijt van want het was een prachtige omgeving we zijn langs de Oak Bay gereden zie foto’s. Leek wel op Beverly Hills in LA. Terug gekeerd en terwijl we door de stad naar het hotel reden zei Ania. “Zullen we in dat restaurantje gaan eten?”. Ja hoor, vliegen en rijden we 6000 km om een poolse maaltijd weg te werken. Maar zonder gekheid het was een gezellig tentje. De eigenaar ging deze avond zijn tentje voorgoed sluiten want hij ging met pensioen. Helaas het enige poolse restaurant in Victoria is niet meer. Dus wij waren zijn laatste gasten. Dan zou je zeggen, we worden getrakteerd haha. Maar nee hoor, die poolse krent rekende het volle pont lol. We hebben nog even nagekletst en zijn toen weer hotelwaarts gekeert.